พี่น้องบางท่านอาจจะเคยร้องเพลงที่ว่า “สาธุการพระนาม บนเส้นทางเดินล้อมด้วยเสี้ยนหนาม ถึงต้องเจ็บปวดเมื่อยามเดินตาม สาธุการพระนาม” เพลงนี้สนับสนุนให้พวกเราสรรเสร็ญพระเจ้าในทุกๆ สถานการณ์ แต่ที่แท้จริงแล้ว การสรรเสร็ญพระเจ้าในขณะพวกเรากำลังทุกข์ทรมาน
เป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ง่ายๆ ปกติเมื่อพวกเราทุกข์ทรมาน ความรู้สึกในจิตใจของพวกเราในช่วงแรกจะไม่นึกถึงการขอบพระคุณพระเจ้า
แต่จะมีความขมขื่น
โกรธเคียง
ท้อแท้ใจ และหมดหวังเป็นแน่ๆ คงไม่มีใครอยากจะสรรเสร็ญพระเจ้าเท่าไร
ถึงแม้พวกเราต้องการให้ความรู้สึกแบบชื่นชมยินดีกลับมาอีกครั้ง
พวกเราก็ไม่สามารถที่จะบังคับใจให้เป็นไปได้
ยิ่งกว่านั้นบางครั้งพวกเราอาจจะมีความทุกข์ทรมานถึงขึ้นจะทนไม่ไหว
แล้วเราจะทำอย่างไรที่จะต่อสู้กับความรู้สึกอย่างนี้ได้?
สถานการณ์อย่างนี้
เราจึงต้องนำความรู้สึกอย่างนี้เข้าเฝ้าพระเจ้า
เพราะถ้าพวกเราจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นไปอย่างยืดยาว ก็จะเปรียบเสมือนกับเอาพวกเราตกหลุ่มลึกอยู่ที่จะหาทางออกไม่ได้
แต่เมื่อไรที่บอกเราเงยหน้าขึ้นดูพระคริสต
พระองค์ก็จะประทานให้ความหวังเพื่อจะมาประคองใจของพวกเราไว้
พระคริสตจะยืนพระหัตถ์เพื่อมาจับมือพวกเรา และดึงพวกเราขึ้นจากหลุมลึก
พระเยซูทรงเคยเดินอยู่บนเส้นทางที่ล้อมด้วยเสี้ยนหนาม แต่พระองค์มิได้มุ่งความคิดอยู่ที่ความทุกข์
ถึงแม้พระองค์จะหนีความทุกข์ไม่พ้นเช่นกัน
พระธรรมฮีบรู 12:1-2 เขียนไว้ว่า“ขอให้เรายังคงวิ่งแข่งด้วยความทรหดอดทนในการแข่งขันที่อยู่ข้างหน้าเราโดยจับตามองที่พระเยซูผู้เบิกทางความเชื่อ และผู้ทรงทำให้ความเชื่อนั้นสมบูรณ์ พระองค์ทรงสู้ทนต่อกางเขน เพื่อความยินดีที่อยู่ต่อหน้าพระองค์ ทรงถือว่าความอับอายนั้นไม่เป็นสิ่งสำคัญ และพระองค์ประทับเบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้า”
เมื่อท่านเป็นทุกข์ ขอให้จับตามองดูที่พระคริสตและระลึกถึงทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อท่าน
จงเปิดพระคัมภีร์อ่าน
และใคร่ครวญในพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ที่พระองค์ทรงกระทำ
จงลองคิดถึงพระลักษณะของพระองค์
พระเมตตาและ
พระคุณที่พระองค์เคยสำแดงในชีวิตของท่าน
แม้ว่าสถานการณ์ที่ทำให้ท่านเป็นทุกข์อาจยังมีอยู่ ความหวังใหม่และความชื่นชมยินดีใหม่จะกลับมาเมื่อท่านเงยหน้าขึ้นและมองดูที่พระคริสต สาธุการพระนาม
วันอีสเตอร์เป็นวันที่คริสเตียนฉลองการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์
ซึ่งในหลายๆ ประเทศใช้ไข่และกระต่ายเป็นสัญลักษณ์ของการฉลองด้วย
Read this article in English
