บนเส้นทางเดินล้อมด้วยเสี้ยนหนาม
พี่น้องบางท่านอาจจะเคยร้องเพลงที่ว่า “สาธุการพระนาม บนเส้นทางเดินล้อมด้วยเสี้ยนหนาม ถึงต้องเจ็บปวดเมื่อยามเดินตาม สาธุการพระนาม” เพลงนี้สนับสนุนให้พวกเราสรรเสร็ญพระเจ้าในทุกๆ สถานการณ์ แต่ที่แท้จริงแล้ว การสรรเสร็ญพระเจ้าในขณะพวกเรากำลังทุกข์ทรมาน เป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ง่ายๆ ปกติเมื่อพวกเราทุกข์ทรมาน ความรู้สึกในจิตใจของพวกเราในช่วงแรกจะไม่นึกถึงการขอบพระคุณพระเจ้า แต่จะมีความขมขื่น โกรธเคียง ท้อแท้ใจ และหมดหวังเป็นแน่ๆ คงไม่มีใครอยากจะสรรเสร็ญพระเจ้าเท่าไร ถึงแม้พวกเราต้องการให้ความรู้สึกแบบชื่นชมยินดีกลับมาอีกครั้ง พวกเราก็ไม่สามารถที่จะบังคับใจให้เป็นไปได้ ยิ่งกว่านั้นบางครั้งพวกเราอาจจะมีความทุกข์ทรมานถึงขึ้นจะทนไม่ไหว แล้วเราจะทำอย่างไรที่จะต่อสู้กับความรู้สึกอย่างนี้ได้?
สถานการณ์อย่างนี้ เราจึงต้องนำความรู้สึกอย่างนี้เข้าเฝ้าพระเจ้า เพราะถ้าพวกเราจะปล่อยให้สถานการณ์เป็นไปอย่างยืดยาว ก็จะเปรียบเสมือนกับเอาพวกเราตกหลุ่มลึกอยู่ที่จะหาทางออกไม่ได้ แต่เมื่อไรที่บอกเราเงยหน้าขึ้นดูพระคริสต พระองค์ก็จะประทานให้ความหวังเพื่อจะมาประคองใจของพวกเราไว้
พระคริสตจะยืนพระหัตถ์เพื่อมาจับมือพวกเรา และดึงพวกเราขึ้นจากหลุมลึก พระเยซูทรงเคยเดินอยู่บนเส้นทางที่ล้อมด้วยเสี้ยนหนาม แต่พระองค์มิได้มุ่งความคิดอยู่ที่ความทุกข์ ถึงแม้พระองค์จะหนีความทุกข์ไม่พ้นเช่นกัน พระธรรมฮีบรู 12:1-2 เขียนไว้ว่า“ขอให้เรายังคงวิ่งแข่งด้วยความทรหดอดทนในการแข่งขันที่อยู่ข้างหน้าเราโดยจับตามองที่พระเยซูผู้เบิกทางความเชื่อ และผู้ทรงทำให้ความเชื่อนั้นสมบูรณ์ พระองค์ทรงสู้ทนต่อกางเขน เพื่อความยินดีที่อยู่ต่อหน้าพระองค์ ทรงถือว่าความอับอายนั้นไม่เป็นสิ่งสำคัญ และพระองค์ประทับเบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้า”
เมื่อท่านเป็นทุกข์ ขอให้จับตามองดูที่พระคริสตและระลึกถึงทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำเพื่อท่าน จงเปิดพระคัมภีร์อ่าน และใคร่ครวญในพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ที่พระองค์ทรงกระทำ จงลองคิดถึงพระลักษณะของพระองค์ พระเมตตาและ พระคุณที่พระองค์เคยสำแดงในชีวิตของท่าน
แม้ว่าสถานการณ์ที่ทำให้ท่านเป็นทุกข์อาจยังมีอยู่ ความหวังใหม่และความชื่นชมยินดีใหม่จะกลับมาเมื่อท่านเงยหน้าขึ้นและมองดูที่พระคริสต สาธุการพระนาม
